باراد جوانمرد کوچولوی ما

مامانی این گلدون از علاقه مندی های فعلی جنابعالیه و با یه چشم بهم زدن خودت رو به اون می رسونی. البته اینم بگم انقدر ساقه این گل بدبخت رو کشیدی که از گل وامونده چیزی نمونده.
اینم یه نمونه از ابراز علاقه ات به این گلدون.

مامان جونم ،عزیز دلم، پسرک بی دندونم، امروز وارد 9 ماهگی شدی و می خوام از وضعیتت واست بگم حدود دو ماهی هست که می تونی می شینی و الان یه سه روزه که خودت می تونی تغییر پوزیشن بدی و از حالت دراز کش به حالت نشسته در بیای. یه ماهی هم می شه که سینه خیز میری و روز به روز هم سرعتت داره بیشتر می شه. البته بگم که کلا در حین سینه خیز رفتن غر می زنی و ظاهرا ترجیح می دی راه برده بشی تا اینکه راه بری تنبل خان مامان (فکر کنم این یه خورده تنبلی رو از خودم به ارث بردی شیطونکم).

دیگه واست بگم که به طور حرفه ای دس دسی می کنی و اگه از آهنگی هم خوشت بیاد واسه خودت دست می زنی. راستی جیغ زدن هم یاد گرفتی و اگه چیزیو که می خوای نتونی برداری حسابی سر و صدا راه می اندازی. از دندون هم هیچ خبری نیست که نیست.

قربون فندق خودم برم عززززززززییییییییییییییززززززززم

مامان جونم اینو با اینکه خیلی چیزی ام از بافتنی سر در نمی آوردم، با عشق زیاد خود خودم واست بافتم. آخه مامانی خیلی خیلی دوست داره. راستی زن عمو سعیده هم واست یه ژاکت خوشگل، عمه فاطمه یه شال و کلاه خوشگل و عمه فاطره هم یه پاپوش ماشینی بامزه واست بافتن. دست همشون درد نکنه. ناقلا خیلی طرفدار داریا.
مامانی قربونت بره عزیییییییییییییز دلم.